bu kadar zaman nasıl ğeçti anlamadım demeyi çok isterdim.bundan tam 39 hafta önce bebeğim senin haberini aldım.içimde bir can taşımanın sevincini yaşamaya başladım.ilk senin varlığındn annemin haberi oldu.senin varlığınla ğeçirdiğim en ğüzel 10 haftalık zamanın sonunda bende kanatsız kolsuz kaldım.bana can veren beni bu yaşa ğetiren annemi 2. kez anneliğe hazırlanırken kaybettim.ondan sonra ğünler haftalr nasıl geçti anlamadım.çok ağladım...ynlız kaldığımı düşünüp annemin yanına ğitmeyi çok istedim.ama sen vardın içimde.ve abin furkanım vardı..senin varlığın olmayan ğücüme güç kattı..bitip tükenen yaşama sevincime kaynak oldun.iyi ki içimdeydin yoksa bu acıya başka türlü katlanamazdım..şimdi senden ayrılık vakti geldi...şimdiye kadar içimden yaşama sevinçi oldun .şimdiden sonrada kucağımda yaşama sevinci olacaksınız abinle ikiniz.sağlıkla..huzurla..mutl​ulukla..bolluk ve bereketinle ğelirsin inş. bebeğim.eminim bu ğün sen yanıma gelirken annemde yanımda olacak ondan ğüç alacam..o senide benide ğörecek bebeğim..inşallah sana ve abine layık bir anne olurum.sizi layığınca yetiştirmek büyütmek nasip olur kuzucuğum.annen seni çokk seviyor..ÖZGER AİLESİ SENİ ÇOK SEVİYOR..